NOCLEGI
ROZKŁADY
REKLAMA
Tego szukamy w Ińsku
Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Ińsko, pogoda Ińsko, jezioro Ińsko, caffe Ińsko, Ińsko domki.Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Ińsku, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jego historii.
Nazwa miasta Ińsko wywodzi się od jeziora See Intzke, które zostało wspomniane w dokumencie z 1248 r. Herb miasta jest znany dzięki pieczęci miejskiej z XVI wieku. Otaczające Ińsko liczne brzegi jezior i doliny rzeczne od dawna stanowiły dogodny teren dla osadnictwa, którego ślady sięgają epoki kamiennej.
W okresie formowania się państwa polskiego za panowania Mieszka I w X wieku, okolice Ińska wraz z całym Pomorzem zostały włączone do Polski. Jednak po śmierci króla Bolesława Chrobrego, książęta pomorscy zaprzestali uznawać zwierzchnictwo władców Polski. W 1231 r. całe Pomorze przeszło pod panowanie Brandenburgii. Osada nad jeziorem Ińsko została wymieniona w opisie granic Księstwa Pomorskiego z 1248 r., choć dokładna data założenia miasta Ińsko nie jest znana. Najstarszy dokument, który uznaje Ińsko za miasto, pochodzi z roku 1300.
Miasto zostało założone na planie kwadratu, z 12 ulicami (4 główne i 8 pośrednich). W 1335 r. miasto otrzymało zwolnienie z podatków, aby umożliwić dokończenie budowy miejskich fortyfikacji. W 1338 r. to zwolnienie zostało przedłużone na pięć lat. Ińsko zostało otoczone murem z kamienia polnego, który posiadał dwie bramy - Młyńską i Kamienną - oraz trzy furtki od strony jeziora.
W 1354 r. miasto zmieniło właściciela, gdy zostało sprzedane Henningowi von Wedel za sumę 344 marek brandenburskich w srebrze. Książę pomorski napadł na miasto w 1370 r., niszcząc część fortyfikacji i zamek. W 1372 r. Wedlowie wzniesili nowy zamek poza murami miejskimi. Zamek ten został zbudowany z kamienia i cegły na planie kwadratu, posiadał cztery baszty oraz dom mieszkalny pośrodku placu. Na przestrzeni XV wieku miasto było dwukrotnie oblegane i częściowo niszczone przez rycerstwo polskie pod dowództwem Jana Czarnkowskiego i Arnolda Brzyckiego. W XV wieku, po zachodniej stronie miasta, został zbudowany szpital z kaplicą św. Jerzego. W 1478 r. Ińsko zostało włączone w granice Księstwa Pomorskiego, gdzie pozostało aż do czasu wymarcia rodu Gryfitów.
W 1719 r. w Ińsku mieszkało jedynie 298 osób. Jednak w 1775 r. miasto zostało nabyte przez rodzinę von Goltz i von Bornstedt, co rozpoczęło powolny proces odbudowy. Większy rozwój miasta nastąpił dopiero w drugiej połowie XIX wieku. W 1801 r. miasto liczyło 920 mieszkańców, a w 1867 r. już 2703 osoby. Stary ratusz został rozebrany w 1858 r., prawdopodobnie był to średniowieczny budynek ratuszowy, natomiast nowy neogotycki kościół został zbudowany w 1860 r. W latach 60. XIX wieku gmina żydowska wybudowała synagogę w mieście. Cmentarz gminy, założony na początku XIX wieku, znajdował się po wschodniej stronie miasta. W ostatniej ćwierci XIX wieku rozwijała się zabudowa po wschodniej stronie miasta, a nad północnym brzegiem jeziora powstało kąpielisko. W 1896 r. powstał dworzec kolei wąskotorowej, a na początku XX wieku powstały kilka zakładów przemysłowych, takich jak mleczarnia, fabryka obuwia i fabryka maszyn Schroedera. Miasto rozwijało się nie tylko pod względem przemysłu, ale także turystyki. Powstało wiele hoteli, pensjonatów i restauracji. Już wtedy ryby i raki z jeziora Ińsko cieszyły się sławą w całej prowincji pomorskiej. W 1939 r. Ińsko liczyło 3012 mieszkańców i było jednym z ulubionych miejsc wypoczynkowych. Atrakcję turystyczną stanowiły czyste jezioro Ińsko oraz malownicze wzgórza morenowe. Zwiedzanie miejsca, gdzie według legendy był przywiązany ogromny rak do drzewa, było obowiązkowym punktem programu.
Po resztę informacji sięgaj do Twojego Miasta:
Informacje
Pogoda
Dane statystyczne
PRZECZYTAJ JESZCZE
